ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 1-10-2017 (Β' Λουκά) με απόδοση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Προς Κορινθίους Β΄ (στ΄ 16 – ζ΄1)
Ἀδελφοί, τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.
Ταῦτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Απλές συμβουλές από μία αγία ψυχή ....

Συμβουλέψτε τὰ κορίτσια σας νὰ φυλάξουν τὴν τιμή τους, μέχρι τὸν γάμο τους, νὰ βαδίσουν τὸ δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Τὰ ἀγόρια νὰ μένουν καθαρὰ μέχρι τὸ γάμο. Ὅταν ὁ παπὰς ἀνοίγει τὸ Εὐαγγέλιο στὸ γάμο,

στέλνει ὁ Χριστὸς τὸν Ἄγγελο καὶ στεφανώνει τὴν παρθενία. Ἕνας εἶναι ὁ Κύριος καὶ μία ἡ Κυρία, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἀδελφοὶ. Ἀλλοίμονο, γιατί δὲν θὰ ὑπάρχει, στὰ χρόνια ποὺ ἔρχονται, παρθενία. Γιὰ αὐτὸ παρακαλεῖ ἡ Παναγία τὸν Υἱό της. Ἀλλὰ τὰ ἀγόρια δὲν μετανοοῦν. Μετανοῆστε. Νὰ μὴν μπεῖτε ἀνάμεσα στὰ ἀνδρόγυνα νὰ χωρίζετε τὰ ἀνδρόγυνα. Ποτὲ μὴν πεῖς ὅτι εἶμαι ἐγώ. Ὁ Θεὸς εἶναι. Ἐσὺ δὲν εἶσαι τίποτα, ἀλλὰ μόνο νὰ πιστεύεις στὸ Χριστό. Ἅμα πιστεύεις, ὅλα θὰ ἔρχονται βολικὰ ἀλλὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύεσαι.

Είναι ακατανόητη

Ο Θεός δεν χρειάζεται την προσευχή μας, εμείς τη χρειαζόμαστε. Όταν προσευχόμαστε μιλάμε στην πραγματικότητα σ’ Εκείνον, όπως ακριβώς μιλάμε ο ένας στον άλλον. 

Δεν έχουμε συγγενή ή φίλο εδώ στη γη που να μας καταλαβαίνει και να μας αγαπά όπως ο Κύριος. Η αγάπη του δεν μπορεί να χωρέσει σε λέξεις. Είναι ακατανόητη και αφάνταστη κι εμείς πολύ μικροί για να κατανοήσουμε τα βάθη της.

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι… - Οσίου Παϊσίου

- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;

- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό.

Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι.

Γέρων Ιάκωβος Τσαλίκης: «Ἐμᾶς, μᾶς στηρίζει ἡ προσευχή, ἡ ταπείνωση καί ἡ Θεία Κοινωνία»

Με συγχωρείτε, τέκνα μου, δεν φταίει ο Σατανάς, εμείς φταίμε όλοι μας. Ο Σατανάς, η δουλειά του είναι αυτή, να πειράζη τους ανθρώπους. Έλεγε προχθές ο Απόστολος «η αμαρτία εκ του διαβόλου εστί». Λοιπόν, όταν εμείς αφήνωμε τον Θεό και λέμε «η προσευχή δεν είναι τίποτε, η νηστεία δεν είναι τίποτε» –με συγχωρείτε, ζητώ συγγνώμη, εμείς δεν ανακατευόμαστε, είμαστε αφιερωμένοι στον Θεό–, λένε «τα παιδιά μας, 15 χρονών παιδιά, να τα παντρέψωμε», και δεν ξέρουν τι εστί γάμος και τι εστί μυστήριο, μετά από λίγο καταφεύγουν στους μάγους, στα σατανικά πράγματα, γι’ αυτό δαιμονίζονται οι άνθρωποι, διαλύονται (οι οικογένειες) και εισέρχεται μέσα τους ο Σατανάς. Ως καπνός εισέρχεται, όπως έμαθα από μια δαιμονισμένη κοπέλλα. Ρώτησα «πώς εισέρχεσαι τώρα στον άνθρωπο;» λέει, «ως καπνός εισέρχομαι και ως καπνός εξέρχομαι», και έλεγε πολλά ο Σατανάς. Και έλεγα εγώ: «Να εξορκισθής, να πας στα βουνά, εκεί που δεν κατοικεί άνθρωπος, μόνο ο Θεός επισκοπεί». «Βρε, Ιάκωβε», έλεγε, «τι να πάω να κάνω στα βουνά; Στα βουνά θα είμαι μόνος μου. Θα φύγω από την κοπέλλα, αλλά να πάω σε (άλλον) άνθρωπο να μπω μέσα», με συγχωρείτε, «αφού οι άνθρωποι με δέχονται και με φωνάζουν, πηγαίνω (σ’ αυτούς)»...

Ἡ ἐκκοσμίκευση

Σήμερα ἔχουμε ν᾿ ἀντιμετωπίσουμε μία ἄλλη Εἰκονομαχία, τὴν πίεση ποὺ ἀσκεῖ ἡ ἐκκοσμικευμένη κοινωνία στὴν Ἐκκλησία νὰ προσαρμοστεῖ στὰ ἰδικά της μέτρα καὶ ἰδεώδη, ὥστε καὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ ἐκκοσμικευθεῖ. 

Ὁ κίνδυνος γιὰ τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν ἐκκοσμίκευση εἶναι μεγάλος. Ἀντὶ ἡ Ἐκκλησία νὰ βοηθεῖ τὸν κόσμο νὰ ἐκκλησιοποιηθεῖ, ὁ κόσμος προσπαθεῖ νὰ ἐπηρεάσει τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ τὴ μεταβάλλει σὲ κόσμο. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία θὰ κρατεῖ τὰ τυπικά της, ἀλλὰ θὰ χάσει τὴν πίστη της. Θὰ πάθει ὅ,τι ἔπαθε ὁ Παπισμός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Ἅγιος Νεκτάριος ἔγραφε:

Ο ταξιτζής

Στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.

Αυτοκίνητα έρχονται και φεύγουν.

Μηχανάκια κάνουν μανούβρες μέσα στην κίνηση της πόλης προσπαθώντας να φτάσουν γρήγορα στον προορισμό τους.

Τα λεωφορεία της πόλης γεμάτα κόσμο. Άνθρωποι διαφόρων ηλικιών που δουλεύουν, που ψάχνουν για δουλειά, που πάνε για ψώνια, για καφέ, για σπουδές...

Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε αυτή τη δοκιμασία!

Ο καρκίνος, παρ’ όλο που δεν θα τον ευχόμουν για κανέναν, είναι μια μεγάλη ευλογία για τη ζωή μου! Αν και έχει το τίμημά του στο κορμί μου και μπορεί να πάρει τη ζωή μου, εν τούτοις τρέφει την ψυχή μου. Αυτή η αρρώστια με διδάσκει πόσο παροδική είναι η ζωή. Επιπλέον, ήλθε στη ζωή μου τη στιγμή που είχα αρχίσει να σκέφτομαι  ότι κάθετι ήταν υπό τον έλεγχό μου και ότι κάθε καλό στη ζωή ήταν αποτέλεσμα των δικών μου προσπαθειών. Στα δεκαεννιά μου αισθανόμουν σχεδόν αήττητη. Όταν έγινε η διάγνωση, αναγκάστηκα να αντικρύσω κατά πρόσωπο τη θνητότητα και να ρωτήσω τον εαυτό μου: «Εάν έφευγα τώρα, τι θα μπορούσα να παρουσιάσω που θα ευχαριστούσε τον Χριστό; Αξίζω άραγε το έλεός Του;». Με έκανε να εξετάσω την ψυχή μου και να συνειδητοποιήσω το πόσο σημαντικότερη είναι αυτή από το σώμα μου.

Ἡ ἀγρυπνία

Ὅταν πρόκειται ν᾿ ἀρχίσεις τήν ἐργασία τῆς ἀγρυπνίας καί γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή σου στό Θεό, θά κάμεις τά ἑξῆς:

Πρῶτα θά γονατίσεις καί μετά θ᾿ ἀρχίσεις τήν προσευχή σου, ἀφοῦ προηγουμένως σφραγίσεις τήν καρδιά σου καί τά μέλη σου μέ τό ζωοποιό τύπο τοῦ σταυροῦ.

Κατόπιν θά καθίσεις λίγη ὥρα μέ σιωπή, ἕως ὅτου ἠρεμήσουν οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ λογισμοί σου. Ὕστερα ἀπ᾿ αὐτά θά ὑψώσεις τά χέρια καί τήν καρδιά πρός τόν Κύριο καί θά Τόν παρακαλέσεις νά δυναμώσει τήν πνευματική σου ἀσθένεια, γιά νά γίνει δεκτή ἡ προσευχή τῆς ἀγρυπνίας σου. Τά λόγια τῆς προσευχῆς σου ἄς εἶναι τά ἀκόλουθα:

Ποιόν εαυτό να αποδεχτούμε;

Ποιόν εαυτό να αποδεχτούμε;

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Ακούμε, κυρίως από κύκλους της Ψυχολογίας, ότι θα πρέπει ν’ αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Εάν αυτό έχει την έννοια μιας μοιρολατρικής συμπεριφοράς που δεν κάνει τίποτα γι’ αλλαγή, την οποία πιστεύει πως δεν μπορεί να πετύχει, νομίζω πως αδικεί την ανθρώπινη δυναμική. Αν όμως έχει την έννοια της αποδοχής της πραγματικότητας, που ανατρέπει την ψευδαίσθηση και γίνεται αφετηρία για παρακάτω πορεία, τότε το «ν’ αποδεχτούμε τον εαυτό μας» είναι σοφό και συνετό.

Ποιὸς εἶναι; Κουτσίδης Νίκων (Ἀρχιμανδρίτης)

Ὁ μεγαλύτερος θεωρητικὸς φυσι­κὸς τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ἴσως καὶ ὁ σπουδαιότερος τῶν δύο-τριῶν τελευ­ταίων αἰώνων, εἶναι ὁ Ἀλβέρτος Ἀϊν­στάιν.

Στὴν ἐφημερίδα ΒΗΜΑ (24/2/2002) ἀναδημοσιεύθηκε συνέντευξη τοῦ διά­σημου αὐτοῦ ἐπιστήμονα, ποὺ εἶχε δοθεῖ τὸ 1930. Σ' αὐτήν, εἶπε ἀνάμεσα στὰ ἀλλὰ καὶ τὰ ἑξῆς:

-Ἐρώτηση: Δέχεσθε τὴν ἱστορικὴ ὕπαρξη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Πῶς βλέπουμε τὸν διπλανό μας;

Πῶς βλέπουμε τὸν διπλανό μας;

Μητροπολίτη Σουρόζ Αντώνιου Bloom

Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη. Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.

Ποιὰ ἡ σημασία τῆς Κυριακῆς γιὰ τὸν Χριστιανό;

Ἀλεβιζόπουλος Ἀντώνιος (Πρεσβύτερος (+))

Στοὺς Ἑβραίους ἐδόθη ἡ ἀπαγόρευση τῆς ἐργασίας κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ Θεὸς θέλησε νὰ περιορίσει τὴν ἀναισθησία καὶ τὴ φιλοσαρκία τοῦ λαοῦ αὐτοῦ καὶ τὴ ροπή του πρὸς τὴν ὕλη. Ἡ φύλαξη λοιπὸν τοῦ Σαββάτου ἀναφερόταν στοὺς ἀδύνατους πνευματικὰ Ἰσραηλίτες. Κίνητρο γιὰ τὴν τήρηση αὐτῆς τῆς ἐντολῆς ἦταν ὁ φόβος τῆς τιμωρίας.

Ποιό είναι το μεγαλύτερο σφάλμα του Νεοέλληνα;

Έχει ήδη διατυπωθεί τον τελευταίο καιρό, πολλές φορές και από πολλούς, αλλά και επιβεβαιώνεται διαρκώς από τη βίωση της πραγματικότητας, ότι η σημερινή οικονομική κρίση της Ελλάδας δεν είναι τυχαία , αλλά οφείλεται σε πνευματικούς και κοινωνικούς λόγους. Η «διαφθορά», η «φοροδιαφυγή», η «απάτη» κ.ά. ως πράξεις έχουν ως δημιουργική πηγή τους μία αρρωστημένη εσωτερικότητα και κοινωνικότητα.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 24-9-2017 (Α' Λουκά) με απόδοση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ   Προς Τιμόθεον Β΄ (γ΄10-15)
Τέκνον Τιμόθεε, σὺ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος.
Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.

Ἡ ἀγωνία μας γιὰ τὸ τὶ θὰ γίνει αὔριο, Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης)

Πῶς νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὴν ἀγωνία μας γιὰ τὸ τὶ θὰ γίνει αὔριο

Τό μέλλον, (τί θά γίνει αὔριο, τοῦ χρόνου, μετά ἀπό χρόνια!), τό ξέρει μόνο ὁ Θεός. Κανένας ἄλλος.

Εἶδικά ὁ Χριστός μᾶς εἶπε: Μή ψάχνετε νά βρεῖτε πότε θά γίνει ἡ Δευτέρα παρουσία!... Αὐτό δέν τό ξέρουν οὔτε οἱ ἄγγελοι. Ὁ Θεός τό κρατάει μυστικό δικό του (Ματθ. 24, 36).
 

* * *

Λοιπόν!

Ἡ Ἐκκλησία ὡς κοινότητα, Μέγιεντορφ 'Ιωάννης (Πρεσβύτερος )

«Οὗ εἰσὶ δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθ. 18,20). Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Χριστοῦ ἀποτελοῦν ἕνα ἀπὸ τὰ βασικότερα ἐκκλησιολογικὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης. Διδάσκουν σαφῶς ὅτι ἡ σύναξη τῶν πιστῶν, ἡ συγκέντρωση ἑνὸς ἀριθμοῦ χριστιανῶν, ἀποτελεῖ τὴν προϋπόθεση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Δὲν ἔχει σημασία ἂν ὁ ἀριθμὸς αὐτῶν ποὺ συγκεντρώνονται εἶναι μικρὸς ἢ μεγάλος. ἐκεῖνο ποὺ ἔχει πράγματι σημασία εἶναι τὸ γεγονὸς τῆς σύναξης. Ἐφόσον μία σύναξη γίνεται «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ», παύει νὰ εἶναι ἁπλὴ συνάθροιση ἀνθρώπων καὶ γίνεται ἕνωση μὲ τὸν Χριστό, πραγμάτωση τῆς ἀρχαίας προφητείας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς θὰ σκηνώσει ἀληθινὰ καὶ πραγματικὰ ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ του καὶ «αὐτοὶ λαὸς αὐτοῦ ἔσονται καὶ αὐτὸς ὁ Θεὸς ἔσται μετ' αὐτῶν, ὁ Θεὸς αὐτῶν» (Ἀπ. 21,3. Ἰεζ. 43,7).

Η αληθινή συμφιλίωση

Ο άγιος ιερέας των Αθηνών Παπα-Νικόλας Πλανάς (1932), βαθύς γνώστης της πνευματικής ζωής και έμπειρος ανατόμος των ανθρωπίνων παθών, έδωσε κάποτε την ακόλουθη θεραπευτική αγωγή σε μία πνευματική του θυγατέρα, για να την βοηθήσει να καταλάβει, πως πρέπει να συγχωρούμε αυτούς που μας αδικούν. Εξομολογείται η ίδια την εμπειρία της «Κάποτε είχα συκοφαντηθεί από κάποιους συγγενείς μου. Δεν ανταλλάξαμε όμως κουβέντες ούτε ύβρεις. Όταν εγκατασταθήκαμε και οι δυο οικογένειες στην Αθήνα, είχαμε απλώς ένα «γεια».
Όταν εξομολογήθηκα στον Παππού την υπόθεση, του είπα ότι δεν θέλω ανταλλαγή επισκέψεων.  Καλά είναι, του λέω, αφού χαιρετιόμαστε. Εξάλλου, εκείνη ήταν κοσμική, ενώ εγώ κοντά στον Πάππου άλλη ζωή. Έτσι έλεγα, και το πίστευα ότι δεν έχω τίποτα μαζί της.

Τι σημαίνει για την καθημερινή μου ζωή η πίστη στην Αγία Τριάδα;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η πίστη μου στην Αγία Τριάδα, όσον αφορά στην καθημερινή μου ζωή, σημαίνει τα εξής:
1. Γνωρίζω ότι ο Θεός με ξέρει ως άνθρωπος. "Επειδή τα παιδία κεκοινώνηκε σαρκός και πνεύματος και Αυτός παραπλησίως έσχεν". Δηλαδή ο Θεός γνωρίζει ως άνθρωπος τον άνθρωπο.
2. Συμμετέχω στη ζωή του Θεού.
3. Ενώνομαι με το Θεό (Θέωση) και σώζομαι από το θάνατο της ψυχής μου και από το φόβο του θανάτου.

Τί γιατρό θέλουμε;

Ένας ισχυρός βασιλιάς άκουσε για έναν άγιο ιερέα, πως έχει θεραπευτικές ικανότητες. Τον κάλεσε, λοιπόν, μήπως τον Βοηθήσει να αντιμετωπίσει τους δυνατούς πόνους στην σπονδυλική του στήλη.
-Ο Θεός θα μας βοηθήσει, είπε ο άγιος άνθρωπος, όταν έφθασε. Προτείνω στην μεγαλειότητά Σας να εξομολογηθείτε τώρα. Γιατί η εξομολόγηση βοηθά τον άνθρωπο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του, και προ παντός τον απαλλάσσει από πολλές ενοχές και τύψεις, συμφιλιώνοντάς τον με το Θεό.
Ο βασιλιάς, δυσαρεστημένος από μια τέτοια υποχρέωση, είπε:

Η μελέτη της Αγίας Γραφής διώχνει τη λύπη.

Ευχάριστο είναι το λιβάδι και ο κήπος, αλλά πολύ πιο ευχάριστη είναι η ανάγνωση των θείων Γραφών.
-Γιατί εκεί υπάρχουν άνθη που μαραίνονται, ενώ εδώ νοήματα που πάντοτε είναι ακμαία.
-Εκεί ζέφυρος που φυσάει, ενώ εδώ η αύρα του Αγίου Πνεύματος.
-Εκεί τα αγκάθια που περιτειχίζουν, ενώ εδώ η πρόνοια του Θεού που ασφαλίζει.
-Εκεί τζιτζίκια που τραγουδούν, ενώ εδώ οι προφήτες που κελαηδούν.

Γύρισε κανείς;

«Άμα πεθάνει κανείς… άμα κλείσει, τα μάτια του… πάει… όλα τελείωσαν. Ποιός γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει, αν είναι τίποτε;… Δε βαριέσαι… Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση,.
Λόγια γνωστά. Χιλιοειπωμένα. «Τροπάριο»! Τα λένε συνεχώς πολλοί. Με… πολλή σοβαρότητα. Με την πεποίθηση ότι είναι μία σοφή διαπίστωση· με τετραγωνική λογική!
Αλλά δεν είναι. Είναι φτηνές ανοησίες· αφέλειες· απερισκεψίες· επιπόλαια λόγια.

Άλλο το κριτήριο του Θεού

Στό μοναστήρι ὑπῆρχε κάποιος μοναχός ἀρκετά ἀμελής. Σπάνια πήγαινε στίς ἀκολουθίες. Ἔμπαινε μέσα, προσκυνοῦσε τίς εἰκόνες καί ἐξαφανιζόταν. Σάν νά μήν τόν χωροῦσε ὁ τόπος. Κανείς δέν ἤξερε ποῦ πήγαινε. Κανείς δέν γνώριζε τί ἔκανε. Εἶχε κι ἕνα ἀκόμα ἐλάττωμα. Κανέναν δέν ἐνοχλοῦσε. Κακό λόγο ποτέ δέν ἔβγαζε. Σέ τίποτε ὅμως δέν θύμιζε ἡ ζωή του μοναχό.

Πέρασε καιρός καί ὁ μοναχός ἐκοιμήθη. Ἡ ἀδελφότητα βυθίστηκε σέ ἀγωνία. Ἀγωνία γιά τήν ψυχή του. Ἔφυγε ἀπροετοίμαστος, ἀκοινώνητος γιά χρόνια, τουλάχιστον ἀπ’ ὅ,τι οἱ πατέρες ἔβλεπαν. Τόν ξενύχτησαν μέ δάκρυα στά μάτια, μέ ἀναστεναγμούς θερμῆς προσευχῆς.

Ορθόδοξη ευσέβεια

«Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε την ορθόδοξη ευσέβεια σε τρία πράγματα, στο συναξάρι, στο τροπάρι και στο εικόνισμα.

Αυτά τα τρία είναι το τρίπτυχο της ορθόδοξης ευσέβειας.Το συναξάρι είναι η εν Χριστώ ζωή και πείρα των Αγίων. Το τροπάρι είναι ο ύμνος και η ιερή ψαλμωδία στη σύναξη της Εκκλησίας.

Ό,τι μας πλημμυράει μέσα μας, που δεν μπορούμε να το εκφράσουμε καλύτερα, στη συντροφιά μας και στη σύναξη της Εκκλησίας, το κάνουμε άσμα και τραγούδι και με μια καρδιά και μ’ ένα στόμα το λέμε στο Θεό.

 Αρχιμ. Αυγουστίνος Μύρου

Η θεμελίωση του νηπιοβαπτισμού

Κάτω από την επίδραση των προτεσταντικών κυρίως, αλλά και άλλων αιρετικών αντιλήψεων, καθώς επίσης και της έντονης κυριαρχίας της λογοκρατίας, τίθεται συχνά το ερώτημα, εάν ο νηπιοβαπτισμός είναι σύμφωνος με το αποκεκαλυμμένο θέλημα του Θεού. Πίσω από το ερώτημα αυτό κρύβεται η αμφισβήτηση της πρακτικής στην Ορθόδοξη Εκκλησία να βαπτίζονται τα νέα της μέλη στην νηπιακή ηλικία και η ενθάρρυνση να εγκαταλειφθή η μακραίωνη αυτή εκκλησιαστική παράδοση. Ως βασικά επιχειρήματα προβάλλονται η θεωρούμενη έλλειψη αγιογραφικών μαρτυριών, η θεωρούμενη διαπίστωση ότι ο νηπιοβαπτισμός ήταν άγνωστος στους αποστολικούς χρόνους και στους επομένους τρεις αιώνες, και, τέλος, η απουσία της ελεύθερης βούλησης στα νήπια.

Εάν και κατά πόσον ισχύουν τα παραπάνω επιχειρήματα θα το ερευνήσουμε στην συνέχεια.

Σκανδαλίζομαι στην εκκλησία... , Της Αλεξάνδρας Παλαιολόγου

Ένας λογισμός που ίσως έχει περάσει από το μυαλό των χριστιανών και που συχνά τον ακούμε από χριστιανικά στόματα είναι πως «δεν θέλω να πάω στην εκκλησία γιατί σκανδαλίζομαι, προσεύχομαι και στο σπίτι μου».
Στην εποχή που ζούμε η νέα τάξη πραγμάτων έχει εισχωρήσει στον χώρο της εκκλησίας και έχουμε δει όντως πολλά με τα μάτια μας που μπορούν να μας σκανδαλίσουν και να μας αποτρέψουν από τον συχνό εκκλησιασμό.

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ.Αληθινή ιστορία από τον «κήπο της Όπτινα»

Από το νέο βιβλίο της Νίνας Πάβλοβα με τον τίτλο ''Η ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ''Ιστορίες από τον κήπο της Όπτινα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις''ΠΟΡΦΥΡΑ''

– Φτάνει, δεν θα φιλοξενήσεις κανέναν πια στο σπίτι,μου είπε μία μέρα αυστηρά ο γέροντας.
– Πάτερ, εσείς μου δώσατε ευλογία να δέχομαι προσκυνητές.
– Κάποτε έδινα ευλογία, μόνο που η κοινή συγκατοίκηση δεν σας ωφελεί πια και από σήμερα απαγορεύεται να ξαναφιλοξενήσετε.

Γιατί αποτυχαίνουν οι σχέσεις σήμερα

Γιατί αποτυχαίνουν οι σχέσεις σήμερα

«Δεν φταίνε οι άνθρωποι σήμερα όταν δεν μπορούν να ερωτευθούν, όταν ταυτίζουν τον έρωτα μόνο με τη χρήση του άλλου»
ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ έχουμε δύο λέξεις για να σημάνουμε τα αντι-κείμενα της εμπειρικής μας πιστοποίησης: τη λέξη «πράγματα» και τη λέξη «χρήματα».
«Πράγματα» είναι τα παράγωγα του πράττειν, τα αποτελέσματα μιας ποιητικής ενέργειας, τα πεπραγμένα ενός δημιουργού προσώπου. «Χρήματα» είναι εκείνα από τα πράγματα που καθορίζονται κυρίως από τη χρήση τους, εξυπηρετούν χρηστικές ανάγκες, είναι χρήσιμα στην πρακτική του βίου.

Προσοχή! Οι κίνδυνοι στην υγεία σας από τα δίκτυα Wi-Fi

Από το 1997, όταν και η ασύρματη τεχνολογία δικτύων (Wi-Fi) πέρασε στον τελικό καταναλωτή και σταδιακά σχεδόν σε κάθε σπίτι που έχει σήμερα σύνδεση στο διαδίκτυο, οι επιστήμονες έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες έρευνες σχετικά με τους κινδύνους που ενέχει αυτή η τεχνολογία για τον ανθρώπινο οργανισμό.

Δείτε τις πιο βασικές επιπτώσεις της ασύρματης τεχνολογίας Wi-Fi στον οργανισμό μας:

Προβλήματα αϋπνίας

Για τις δοκιμασίες της ζωής

Ο μεγάλος καθηγητής της ασκητικής ζωής άγιος Ισαάκ ο Σύρος, βαθύς γνώστης του θελήματος του Θεού και έμπειρος πρακτικός διδάσκαλος της ορθόδοξης Θεολογίας, διατύπωσε τούτο το απαύγασμα της προσωπικής του εμπειρίας:

«Οι δοκιμασίες είναι η τιμή που δέχεται η ψυχή παρά της μεγαλειότητος του Θεού».

Στο βίο του αγίου Αμβροσίου, Επισκόπου Μεδιολάνων, αναφέρεται τούτο το περιστατικό:

Η ομολογία δεν είναι μόνο πρόταση λόγων. Είναι σταυρός, επιμονή και ευθύνη αγάπης

πρωτοπρεσβύτερος Θεμιστοκλής Μουρτζανός

Ζητούμε ανταπόδοση στη ζωή μας για ό,τι κάνουμε. Για ό,τι προσφέρουμε. Για την αγάπη που δείχνουμε. Ζητούμε ανταπόδοση για ό,τι αφιερώνουμε στους άλλους.

Το ίδιο συμβαίνει και στη θρησκευτική μας ζωή. Κι εκεί μετράμε τα έργα μας, την πίστη μας, την πορεία μας και ζητούμε από τον ουρανό ανταπόδοση. Όταν μάλιστα είμαστε έτοιμοι να ομολογήσουμε την πίστη μας, να δηλώσουμε ότι ακολουθούμε τον Υιό του Ανθρώπου, τότε η βεβαιότητα της ανταπόδοσης από Εκείνον είναι δεδομένη. Όπως και η αίσθηση ότι ο Χριστός θα μας αποστραφεί, εάν Τον αρνηθούμε.

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, π. Δημητρίου Μπόκου

Ὅταν ὁ λειτουργὸς τοῦ Θεοῦ κάνει τὴν προετοιμασία τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀρχίζει τὴν ἀκολουθία τῆς Προθέσεως ἢ Προσκομιδῆς μὲ μία χαρακτηριστικὴ κίνηση: Ὑψώνει τὸ πρόσφορο μὲ τὴν ἁγία λόγχη μέχρι τὸ μέτωπό του καὶ λέγει τὸ τροπάριο: Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου αἵματι· τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς, τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἀνθρώποις, Σωτὴρ ἡμῶν, δόξα σοι. Κατόπιν, χαράσσοντας μὲ τὸ πρόσφορο στὸν ἀέρα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ, λέγει: Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν… Θυμᾶται ὅτι καθετὶ καλὸ στὸν κόσμο καὶ κυρίως ἡ ἀθανασία πηγάζει ἀπὸ τὴν “προσήλωση”, τὸ κάρφωμα τοῦ Χριστοῦ στὸν Σταυρό.

Μεγάλος σταυρός, μεγάλη δόξα στους Ουρανούς

Ευλογημένη – χαριτωμένη και αγαπημένη μου

ψυχούλα Α.

Εύχομαι η Παναγία μας να έλθη στο σπιτάκι σου και να σας χαρίση την χάριν Της – την αγάπην Της – την ειρήνην Της – την χαράν Της και την υγείαν σας.

Πήρα προ πολλού το γράμμα σου και πολύ λυπήθηκα, αλλά και πολύ εχάρηκα.

Λυπήθηκα, γιατί πάσχεις, υποφέρεις σωματικώς.

Εχάρηκα διότι αναλογίζομαι το ψυχικόν σου κάλλος, την ψυχικήν σου αρετήν, και πίστεψέ με ότι σε μακαρίζω, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω.

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ

Από μικρός ζούσε στο βουνό ένας βοσκός. Ένα πρωί χτυπούσαν οι καμπάνες κάτω απ’ το χωριό. Κατεβαίνει κι’ εκείνος. Τρέχει για να προλάβει. 
Μπαίνει στην Εκκλησία και βλέπει όλους να φορούν σαμάρια. Ντράπηκε που δεν φορούσε κι’ εκείνος. Πηγαίνει στον σαμαρτζή, αγοράζει το σαμάρι του, το φοράει και γυρίζει ξανά στην Εκκλησία.
Βλέπει, κάποια στιγμή, έναν χριστιανό και έσπερνε σπόρο, έναν άλλο που ζευγάριζε και τον παπά να τρώει ψάρι την ώρα που σήκωνε τα Άγια. Καθένας έκανε και τη δουλειά του. 

Ο όσιος Παΐσιος στην Αυστραλία. Μαρτυρίες θαυμαστών περιστατικών

Το έτος 1977, κατόπιν προσκλήσεως από την τοπική Εκκλησία, ο Γέροντας Παΐσιος επισκέφθηκε την Αυστραλία μαζί με τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα π. Βασίλειο, για να βοηθήση πνευματικά τους ομογενείς της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Διηγήθηκε: «Πετώντας με το αεροπλάνο για μια στιγμή ένιωσα κάτι μέσα μου. Ρωτησα να μάθω ποια είναι η χώρα που φαίνεται από κάτω. Ήταν η Συρία. Έχει πολλή χάρι εξαιτίας των ασκητών που έζησαν στις ερήμους της. Το ίδιο αισθάνθηκα και για τους Αγίους Τόπους.

»Αργότερα αισθάνθηκα μια ψυχρότητα, μια δαιμονική ακτινοβολία. Και άκουσα τα μεγάφωνα του αεροπλάνου να ανακοινώνουν ότι πετάμε πάνω από το Πακιστάν.

H Ψυχή Του Αμαρτωλού

Κάποιος άνθρωπος κληρονόμησε μεγάλο πλούτο από τον πατέρα του. Όμως χρησιμοποίησε όλο τον κληρονομημένο πλούτο για το χτίσιμο, τη στερέωση και τη διακόσμηση ενός σπιτιού. Και ζούσε μόνος σ’ αυτό το σπίτι. Ούτε πήγαινε σε κανέναν ούτε δεχόταν κανέναν από τους καλούς ανθρώπους. Για τον εαυτό του δεν έδινε τίποτα˙ όλα για το σπίτι. Άπλυτος , αχτένιστος, με κουρέλια, άσιτος, τσιγκούνης για τον εαυτό του και τους άλλους, τα έδινε όλα μόνο για το σπίτι, στο οποίο έμενε.

Ας αποκτήσουμε αγάπη

«Ας αποκτήσουμε αγάπη· Ας αποκτήσουμε συμπόνια για τον πλησίον, ώστε να αποφύγουμε τη φοβερή καταλαλιά και το να καταδικάζουμε κάποιον ή να τον εξουθενώνουμε. Ας βοηθούμε ο ένας τον άλλον σαν να είναι δικό μας μέλος, γιατί είμαστε μέλη του ιδίου σώματος, όπως λέει ο Απόστολος· όλοι είμαστε ένα σώμα και ο καθένας μας είναι μέλος του σώματος στο οποίο ανήκουν και οι άλλοι ως μέλη (Ρωμ. 12,5). Και όταν πάσχει ένα μέλος συμπάσχουν όλα τα άλλα».

Μετάνοια λοιπὸν εἶναι νὰ ζεῖς τὴ ζωὴ τῆς Βαπτίσεως

Τὴν Κυριακὴ πρὶν τὰ Φῶτα τὸ Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιὰ τὴ μετάνοια ὡς ἔργο τοῦ Προφήτη· σήμερα, Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα, μᾶς ἀποκαλύπτει πὼς ἡ μετάνοια εἶναι τὸ ἔργο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸ γεγονὸς αὐτὸ φανερώνει τὸ πόσο μεγάλο καὶ σημαντικὸ γιὰ τὴ σωτηρία μας εἶναι τὸ θέμα τῆς μετάνοιας, ἐνῶ παράλληλα δείχνει καὶ τὸ πόσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ μετάνοια, - οὐσιαστικὰ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό -, ὅταν τὴν ἀντιμετωπίζουμε εἴτε ψυχολογικὰ ὡς μεταμέλεια, εἴτε νομικίστικα ὡς ἄφεση.

Εὐλάβεια πρός τόν Θεό

“Τό Θεό νά Τόν τιμάς ὄχι μέ ὑλικά πράγματα καί ἐπιφανειακές ἐκδηλώσεις, ἀλλά μέ τήν καθαρή συνείδηση, μέ τό φόβο, τήν ἀγάπη, τήν ὑπακοή, τήν εὐγνωμοσύνη, τήν προσευχή, τήν πίστη. Γιατί ὁ Θεός εἶναι ἄυλο Πνεῦμα, καί γι᾿ αὐτό τό λόγο μέ κανέναν ἄλλο τρόπο δέν τιμᾶται, παρά μόνο “ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ”.

Νά προφέρεις τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ μέ κάθε τιμή, φόβο καί σεβασμό. Καί αὐτό, μόνο ὅταν καί ὅπου ὑπάρχει ἀνάγκη. Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιο, καί γι᾿ αὐτό, ὅσοι τό προφέρουν χωρίς σεβασμό, ἁμαρτάνουν σοβαρά. Νά τιμᾶς λοιπόν καί νά σέβεσαι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅπως σέβεσαι Αὐτόν τόν ἴδιο.

Η ψυχή μας…

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Η ψυχή μας…αναπνέει μέσα στην πνοή του Αγίου Πνεύματος και απολαμβάνει τη δόξα του Θεού.

Το παιδί, όσο βρίσκεται μέσα στα μητρικά σπλάχνα, ζει πολύ στενοχωρημένο.

Όταν όμως γεννηθεί, βρίσκει την ελευθερία του και έρχεται σ’ έναν κόσμο γεμάτο ζωή, ευρυχωρία κι απόλαυση.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 10-9-2017 (προ της Υψώσεως)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (στ΄ 11-18)
Ἀδελφοί, Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.
Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ τοῦ Θεοῦ.
Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω.

Στή μετάνοια, στήν ἐξομολόγηση καί στήν σωτηρία ὑπάρχει μόνο τό ΣΗΜΕΡΑ, τό ΤΩΡΑ!

Τά πονηρά πνεύματα ἐπιζητοῦν πάντοτε νά ἐμποδίζουν ὅ,τι κάνουμε γιά τή σωτηρία μας.

Ἀλλοίμονο, ἔτσι χλιαροί ὅπως εἴμαστε, λέμε στόν ἑαυτό μας:

«Περίμενε, δέν ἔχω κάνει ἀκόμα τό τάδε, δέν ἔχω δοκιμάσει ἀκόμα τό δεῖνα…Θά μετανοήσω ἀργότερα. Ἀφοῦ τά κάνω ὅλα αὐτά, θά μετανοήσω, Θεέ, καί θά πάψω νά λοξοδρομῶ δεξιά κι ἀριστερά».

Πόσοι τρόποι Σωτηρίας Yπάρχουν;

Ο Άγιος Αναστάσιος Σιναϊτης απαντά ως εξής στο ερώτημα «Πόσοι τρόποι Σωτηρίας Yπάρχουν;»:

«Τρεις τρόποι υπάρχουν:

Ο πρώτος του να μην αμαρτάνουμε πια.

Ο δεύτερος να μετανοήσει κανείς επάξια.

Ποιος είναι ο τρόπος της προσευχής;

Το να προσέρχεται κανείς προς Αυτόν (τον Θεό) με πνευματική καθαρότητα,

με ψυχή συντετριμμένη με πηγές δακρύων,

το να μη ζητάει τίποτε το κοσμικό,

το να αγαπάει τα μελλοντικά πράγματα,

το να κάνει την προσευχή για την απόκτηση των πνευματικών αγαθών,

Κάθε μέρα ζούμε ένα Θαύμα, αλλά δεν το δίνουμε σημασία!

Κάποια γυναίκα βγήκε από το σπαραλιασμένο αυτοκίνητό της και φώναζε:
«Θαύμα!» «Θαύμα!» Είμαι ζωντανή!

Πήρε να αγκαλιάζει όποιον έβρισκε μπροστά της και να ευχαριστεί συνεχώς.

«Θαύμα!» έλεγε και ξανάλεγε…

Αλήθεια πόσοι από μας, θεωρούμε ως θαύμα, αν δούμε κάποιον να θεραπεύεται με μια προσευχή, να γλυτώνει από βέβαιο θάνατο, να ανασταίνεται…

Δεισιδαιμονίες, προλήψεις και πλάνες: Επιστροφή στο μεσαίωνα!

«Εγώ είμαι πολύ θρήσκος άνθρωπος, έλεγε κάποιος. Να φανταστείτε ότι ποτέ δεν αρχίζω κάποια εργασία ημέρα Τρίτη»! Η άγνοια και η σύγχυση είναι προφανής.
Οι κάθε είδους προλήψεις και δεισιδαιμονίες, τα όποια είδωλα, είναι εντελώς ασυμβίβαστα και αντίθετα με την χριστιανική πίστη και συνάμα προσβάλουν την ελευθερία του ανθρώπου. Η βαθύτερη αιτία των προλήψεων είναι η έλλειψη πίστης και εμπιστοσύνης στον αληθινό Θεό.

Κι εδώ συμβαίνει το παράδοξο:

Ἡ καρδιὰ καὶ ὁ Θεὸς, Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος

O Θεὸς βρίσκεται παντοῦ. Καὶ σὰν βρεῖ καρδιὰ ποὺ δὲν Τοῦ ἐναντιώνεται, καρδιὰ ταπεινή, μπαίνει μέσα της καὶ τὴ γεμίζει χαρά. Τόση εἶναι ἡ χαρὰ τῆς καρδιᾶς ποὺ ἔχει μέσα της τὸν Θεό, ὥστε κολλάει πάνω Του καὶ δὲν θέλει ποτὲ νὰ Τὸν ἀποχωριστεῖ. Σὲ καρδιὰ φουσκωμένη ἀπὸ ἐγωισμὸ δὲν πλησιάζει ὁ Κύριος. Κι ἔτσι αὐτὴ καταθλίβεται, μαραζώνει καὶ σιγολιώνει, βυθισμένη στὴν ἄγνοια, τὴ λύπη καὶ τὸ σκοτάδι.

Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ-ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΘΕΟΥ.

Η ευχή του Ιησού

Αρχιμ. Ζαχαρίου,

Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας 

 

 «Η ευχή του Ιησού ["Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό"] είναι η κατ΄ εξοχήν άσκηση του νου και της καρδιάς, το μέσο αγιασμού όλων των πιστών. Περιέχει ομολογία πίστεως στον Θεό και εξομολόγηση της πτώσεως του ανθρώπου, γι΄ αυτό και έχει πληρότητα.

Το όνομα Ιησούς δόθηκε με αποκάλυψη άνωθεν, είναι αναπόσπαστο από το πρόσωπο του Χριστού και η Θεοπρεπής επίκλησή του ζωοποιεί τη χαρισματική παρουσία του. Τοποθετεί τον άνθρωπο στην οδό του Κυρίου και τον απεργάζεται αχειροποίητο ναό της θεότητος.

Κατά την Κ. Διαθήκη η κλήση των πιστών συνίσταται στο να βαστάσουν το Όνομα του Ιησού Χριστού, το διαφορώτατον και υπέρ παν όνομα.

«Το ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου»

Ὁ ἱερός Ψαλμωδός στον ὑπέροχο εἰ­κοστό δεύτερο (κβ΄) Ψαλμό παρου­σιάζει τον Κύριο ὡς Καλό Ποιμένα, που ποιμαίνει με ἀγάπη καὶ στοργὴ τὰ λογικὰ πρόβατά Του καὶ φροντίζει τίποτε νὰ μὴ μᾶς λείψει: «Κύριος ποιμαίνει με, καὶ οὐδέν με ὑστερήσει» (στίχ. 1).

Μία ἀπὸ τίς ὡραιότερες ἀπεικονίσεις που χρησιμοποιεῖ εἶναι αὐτή με την ὁποία παρουσιάζει τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ ὡς ἀκούραστο δρομέα ποὺ καταδιώκει τον ἄν­θρωπο, γιὰ νὰ τον λυτρώσει καὶ νὰ τὸν σώ­­σει: «Το ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» (στίχ. 6). Τὸ ἔλεός Σου, Κύριε, θὰ μὲ καταδιώκει ὅλες τὶς ἡμέρες τῆς ζωῆς μου, καὶ ἡ Χάρι Σου θὰ ἐπιμένει νὰ βρίσκει διάφορα μέσα, ὥστε καὶ ἂν ἀκόμη ἐγὼ φεύγω ἀπό κοντά Σου, νὰ μὲ συλλαμβάνει στὸ δίχτυ τῆς σωτηρίας.

Ο Ιησούς: Που μαγνητίζει τους όμορφους αμαρτωλούς

Με συγκινεί πολύ που ο Χριστός μας έτρωγε με ¨αμαρτωλούς, τελώνες και πόρνες¨.
Αυτοί ήταν οι φίλοι Του, οι άνθρωποί Του, οι κοντινοί Του. Μ’ αυτούς πέρναγε το απόγευμά Του, και τις νύχτες Του.
Πριν πέσει μπρούμυτα στο όρος των Ελαιών για την ολονύκτια προσευχή Του, έπινε κι έτρωγε μαζί τους και πήγαινε στη Γεθσημανή ήδη μεθυσμένος απ’ την αγάπη Του για τα ¨παιδιά του δρόμου¨ που Τον λάτρευαν.

Δεν σε εξασφαλίζουν τα «πνευματικά σου κατορθώματα»

Λέγει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος: «Όσο πιο ασήμαντοι νιώθουμε, τόσο πιο κοντά στον Θεό βρισκόμαστε».

Το ήθος των αγίων δεν είναι ο φανατισμός ή οι αναθεματισμοί των απίστων· είναι η αίσθηση πως είναι χαμένοι, πως είναι ανάξιοι της Χάριτος.

Τα θαύματα ως απαραίτητο τεκμήριο της αληθινής πίστης και της αυθεντικής Εκκλησίας, Επιμέλεια Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Το βράδυ πριν τη σύλληψη και τη σταύρωσή Του, ο Κύριος ανακοίνωσε στους μαθητές Του μια σειρά μεγάλων αληθειών. Ανάμεσα σ’ αυτές, είναι και η παρακάτω: «Αλήθεια σας λέω, όποιος πιστεύει σε μένα, τα έργα που κάνω εγώ θα τα κάνει κι εκείνος και θα κάνει και μεγαλύτερα» (κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 14, στίχ. 12 «αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει…»).

Ο λόγος που θα συμβαίνει αυτό, εξηγείται από τον Ιησού ευθύς αμέσως: «επειδή πηγαίνω προς τον Πατέρα μου. Και ό,τι ζητήσετε στο όνομά μου, θα το κάνω, για να δοξαστεί ο Πατήρ εν τω Υιώ. Αν ζητήσετε κάτι στο όνομά μου, θα το κάνω» (Ιω. 14, 12-14: «…ότι εγώ προς τον πατέρα μου πορεύομαι, και ό,τι αν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιω. εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω).

Ποια είναι τα έργα, στα οποία αναφέρεται; Είναι φανερό από τα συμφραζόμενα ότι πρόκειται για τα θαύματά Του: «ο Πατέρας που βρίσκεται μέσα μου, αυτός κάνει τα έργα. Πιστεύετε ότι εγώ βρίσκομαι μέσα στον Πατέρα και ο Πατέρας μέσα μου· αλλιώς, πιστεύετέ με από αυτά τα έργα» (Ιω. 14, 10-11: «ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί· ει δε μη, δια τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι»).