Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης:Περὶ ταπεινώσεως

ποιος χει τήν ταπείνωση μιμεται τόν διο τόν Χριστό. Οδέποτε παρεκτρέπεται, οτε κατακρίνει, οτε περηφανεύεται. Τίς ξουσίες ποτέ δέν τίς πιθυμε. ποφεύγει τίς τιμές τν νθρώπων. Δέν φιλονικε γιά κανένα πράγμα το κόσμου τούτου!

Δέν χει παρρησία, ταν μιλ, καί δέχεται πάντοτε τίς συμβουλές τν λλων. ποφεύγει τά ραα νδύματα, καί ξωτερική του μφάνιση εναι πλή καί ταπεινή.

νθρωπος, πού πομένει γόγγυστα ταπεινώσεις καί ξουδενώσεις, πάρα πολύ φελεται. Γιά τοτο, χι νά λυπσαι, λλά πεναντίας νά χαίρεσαι γι’ ατά, πού ποφέρεις. Κερδίζεις τσι τήν πολύτιμη ταπείνωση, μέ τήν ποία σώζεσαι.


«ταπεινώθην καί σωσέ με ( Κύριος)» (Ψαλμ. Ριδ΄ 6). Ατή τή ρήση πρέπει νά τήν χωμεν πάντοτε κατά νον.

Δέν φελε νά λυπσαι, ταν σέ κατηγορον. λύπη στίς περιπτώσεις ατές σημαίνει τι χεις κενοδοξία. κενος, πού θέλει νά σωθ, φείλει νά γαπ νά τόν καταφρονον, διότι καταφρόνηση φέρνει τήν ταπείνωση. Καί ταπείνωση παλλάττει τόν νθρωπο πό πλθος πειρασμν.

Ποτέ σου μή ζηλέψης, μή φθονήσης, μή πιθυμήσης δόξες, μή ποθήσης ξιώματα. Πάντα νά πιδιώκης νά ζς στήν φάνεια. Σέ συμφέρει νά μή σέ ξέρει κόσμος, γιατί κόσμος εναι πλάνος. Μέ τά κενόδοξά του λόγια καί τίς μάταιες παρακινήσεις του μς πλαν καί μς βλάπτει πνευματικά.

σκοπός εναι νά κατορθώσης νά ποκτήσης τήν ταπείνωση. Νά εσαι ποκάτω πάντων. Νά θεωρς πώς τίποτε δέν κάνεις ξιο γιά τή σωτηρία σου, λλά νά παρακαλς τό Θεό νά σέ σώση μέ τήν εσπλαχνία του.

ταπείνωση μαζί μέ τήν πακοή καί τή νηστεία γεννον τόν φόβο το Θεο, καί εναι ατός φόβος το Θεο ρχή τς ληθινς σοφίας.

τι πράττεις νά τό πράττης μέ ταπείνωση, γιά νά μή ζημιώνεσαι πό τά καλά σου ργα.

Μή νομίζης τι μόνο ποιος ργάζεται πολύ χει τόν μισθό.

ποιος χει τήν προαίρεση νά κάνη τό καλό καί χει συνάμα τήν ταπείνωση, ατός, στω καί ν δέν μπορ νά φέρη ες πέρας πολλή ργασία, στω καί ν δέν μάθη τέχνες, μως δέν μποδίζεται πό τό νά σωθ.

ταπείνωση κατορθώνεται μέ τήν ατομεμψία, μέ τό νά πιστεύης δηλαδή γιά τόν αυτό σου τι κανένα καλό οσιαστικά δέν χεις. λίμονο σ’ κενον, πού νομίζει τίς μαρτίες του μικρές. Ατός σίγουρα θά πέση σέ χειρότερες!

Ατός, πού πομένει τίς ναντίον του κατηγορίες μέ ταπείνωση, πλησίασε τήν τελειότητα. Ατόν τόν θαυμάζουν κόμη καί ο γγελοι, γιατί καμμιά λλη ρετή δέν εναι τόσο δυσκολοκατόρθωτη καί μεγάλη σο ταπείνωση.

πτωχεία, θλίψη καί καταφρόνηση εναι ο στέφανοι το μοναχο. ταν μοναχός πομένη γόγγυστα τίς βρεις, τίς συκοφαντίες, τήν καταφρόνηση, παλλάττεται εκολα πό τούς ασχρούς λογισμούς.

πωσδήποτε εναι ξιέπαινο τό νά ναγνωρίζης τήν δυναμία σου νώπιόν το Θεο. Ατό εναι τό γνθι σατόν. «Κλαίω καί κατανύσσομαι», λέγει γιος Συμεν Νέος Θεολόγος, «ταν τό φς μο λάμψη, καί δω τήν πτωχείαν μου,καί γν τό πς πάρχω».

ταν ννοήση κανείς τήν ψυχική του πτωχεία καί συνειδητοποιήση τό πο καί σέ ποιό πράγματι πίπεδο ερίσκεται, τότε, τότε! λάμπει μέσα στήν καρδία του τό φς το Χριστο, κι ρχίζει νά κλαίη. (Καί διηγούμενος ατά Γέροντας κατενύχθη καί ρχισε διος νά κλαίη).

ν σο π λλος «εσαι γωιστής», νά μή σο βαρυφαίνεται, οτε καί νά λυπσαι. Νά πς μέ τόν λογισμό σου «μπορε νά εμαι καί νά μή τό καταλαβαίνω»! ξ λλου δέν πρέπει νά ξαρτώμεθα πό τή γνώμη τν λλων. καθένας ς κοιτάζη τή συνείδησή του καί τά λόγια τν μπείρων καί γνωστικν του φίλων, πρό πάντων μως ς ζητ τή γνώμη το πνευματικο του. Καί μέ ατά τά δεδομένα ς ρυθμίζη τήν πνευματική του πορεία.

Μο γράφεις πώς δέν τά καταφέρνεις στόν γώνα σου. Ξέρεις πό πο προέρχεται ατό. πειδή δέν χεις ταπείνωση πολλή. Νομίζης τι μέ τήν δική σου δύναμη θά κατορθώσης κάτι. ν, ταν ταπεινωθς καί πς «μέ τή δύναμη το ησο, μέ τή βοήθεια τς Παναγίας καί μέ τήν εχή το Γέροντά μου θά τό κατορθώσω κενο, πού θέλω», νά εσαι βέβαιος πώς θά τό κατορθώσης! γώ βέβαια δέν χω τή δύναμη νά βάζω τέτοιες εχές, λλά, ταν σύ ταπεινωθς καί πς «μέ τήν εχή το Γέροντά μου θά τό κάνω», τότε, γιά τήν ταπείνωσή σου, νεργε Χάρις το Θεο καί θά τό κατορθώσης!

Στόν «ταπεινό καί σύχιον» πιβλέπει Θεός (σ. ξστ΄ 2), λλά, γιά νά λθη πραότης, συχία, ταπείνωση, παιτεται κόπος. Μά κενος κόπος πληρώνεται! Γιά νά ποκτήσης τήν ταπείνωση, κατά τή δική μου ντίληψη, δέν χρειάζονται τόσο, οτε ο πολλές μετάνοιες (γονυκλισίες), οτε ο πολλές ργασίες, λλά πρό πάντων λογισμός σου νά κατεβ κάτω-κάτω, νά φθάση στό πίπεδο τς γς! Τότε δέν χεις φόβο νά πέσης, γιατί εσαι χαμηλά. Κι ν κόμη πέσης πό τά χαμηλά, δέν θά πάθης τίποτε.

Τό κατ’ μέ, ν καί βεβαίως, οτε πολλά διαβάζω, οτε καί κάνω τίποτε σπουδαο, ταπείνωση εναι πιό σύντομη δός γιά τή σωτηρία το νθρώπου. ββς σαΐας λέγει: «θισον τήν γλσσαν σου το λέγειν συγχώρησον, καί ταπείνωσις πελεύσεται πί σέ». Μάθε τή γλώσσα σου νά λέγει, «συγχώρησέ με», κι ν κόμη δέν τό λές μέ συναίσθηση, μως λίγο λίγο θά συνηθίσης, χι μόνο νά τό λέγης, λλά καί νά τό νοιώθης μέσα σου!

Λέγουν ο γιοι τι σύμφωνα μέ τήν καλή διάθεση, πού χεις, πηγαίνοντας νά ζητήσης συγχώρηση, δηλαδή ν χης ταπείνωση, θά φωτίση νάλογα Θεός τόν λλο, γιά νά πιτευχθ πιζητούμενη συνδιαλλαγή. ταν λ.χ. συντριβς καί πς μέ τόν λογισμό σου, «φταίω καί δέν τό καταλαβαίνω», μετά λίγο λίγο θά πς τι «πράγματι φταίω». Καί, ταν βάλης στόν λογισμό σου τι πράγματι φταίεις, θά λλάξη μετά καί λλος διάθεση.

Νά ζητς μέ πιμονή πό τόν Θεό νά σο δωρήση τό χάρισμα τς σωτερικς ατομεμψίας καί ταπείνωσης.

Στήν προσευχή σου νά παρακαλς νά σο δώση Κύριος τό χάρισμα νά βλέπης τά δικά σου μαρτήματα μόνο καί νά μή δίδης σημασία στά μαρτήματα τν λλων. «Δός μοι, Κύριε, τό ρν τά μ πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν δελφόν μου», λέγει γιος φραίμ Σρος.

ταπεινός θεωρε τόν αυτό του «ποκάτω πάντων». Γι’ ατό τόν λόγο λους τος γαπ, λους τος συγχωρε καί πρό πάντων κανένα δέν κατηγορε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...